Dag 12: eerste controle, dierenarts tevreden

Vandaag met Tazu naar de dierenkliniek geweest voor de wondcontrole. Ja dat is best spannend, want hij mag niet te druk doen natuurlijk. Dus met loopplank in de auto, voorzichtig de bochten door en bij de dierenarts er weer voorzichtig eruit. Helaas, de wachtkamer was niet leeg. Er stond een mooie Saarloos dame te wachten op een afspraak. Vanaf dat moment liep Tazu natuurlijk op 4 poten, door adrenaline kan hij ineens alles. Ik moest best lang wachten, dus er kwam nog een andere jonge Labrador dame binnen 'manken'. Zijn reactie is duidelijk veel heftiger door de lange rustperiode die hij heeft gehad;

bij het zien van een hond staan zijn haren overeind en hij gromt in eerste instantie. Thuis gebeurt dit ook in toenemende mate; als de andere honden terug komen van hun uitlaatbeurt en naar binnen rennen gaan borstelt hij en gromt hij. Het is echt een korte eerste reactie, maar toch heel ongewenst. Ik ben hem nu maar aan het leren dat als de honden binnen komen rennen dat dit juist betekent dat er koekjes komen.

Maar goed, terug naar de dierenarts. In de spreekkamer gedroeg hij zich prima. Met afleiding van voer kon de dierenarts zijn knie vastpakken, de wond inspecteren en zelfs zijn knie strekken en bewegen. Heel trots was ik, want Tazu is niet makkelijk als iets moet. Hij is niet agressief of echt angstig, maar wordt enorm gespannen en laat dat lekker horen. Ik snap nu dat het fijn is als een kliniek ervaring heeft met werkhonden; je voelt je toch best bezwaard als je hond voortdurend aan het piepen en joelen is vanwege de opwinding en stress. Tegen de mensen in de wachtkamer heb ik maar gezegd dat hij zo pieperig was omdat hij al twee weken niets doet. Daar hadden ze natuurlijk alle begrip voor. Heel eerlijk; dat maakt helemaal niets uit :)

De dierenarts is tevreden over de genezing van zijn wond. Hij vertelde dat tijdens de operatie inderdaad een ingescheurde kruisband zichtbaar was, hij was dus niet helemaal doorgescheurd. Dat verwachte ik eigenlijk ook. Wat ik persoonlijk wel vervelend vond, is dat Tazu in de dierenkliniek op 4 poten liep. Dat doet hij thuis ook wel, maar hij staat vooral op 3 poten en dat heeft hij in de kliniek onder invloed van spanning en adrenaline niet gedaan. Wel verteld uiteraard. Volgens de dierenarts normaal dat hij nog last ervan heeft.

Ik mag meer gaan belasten. Vandaag heeft hij in ieder geval al veel belasting gehad; ik merk dat hij zijn poot vooral ontziet. Dus even rust vandaag en morgen eens kijken of twee van de vier wandelingen langer kunnen.

Hieronder voorbeelden van onze oude hond Luna die ook via de loopplank de auto in ging. Zo gaat Tazu er nu ook in, uiteraard alleen kort aangelijnd, aan het hondenhalster want hij denkt dat hij kan springen en vliegen.